Inmiddels zijn we in het derde jaar beland, nooit gedacht dat het me zo lang bezig zou houden.

Iedere week yoga, veel meer rust, minder werken. Het laat me allemaal duidelijk voelen dat er nog wat werk te verzetten was, de spanning en pijn in mijn lichaam moest er uit. Dat was precies de reden om aan het revalidatietraject te beginnen.

Gedurende 4 maanden ging ik 3x per week naar een revalidatiecentrum. Om fysiek te trainen onder begeleiding van een fysiotherapeut. Maar ook om te praten en leren te ontspannen. Ik stond onder begeleiding van van een ergotherapeut, psycholoog, maatschappelijk werk en een oefentherapeut.

Oh ja, had ik al eerder verteld dat ik nog rookte? Dat begon natuurlijk ook steeds ongezonder aan te voelen. En omdat het een beetje tegenstrijdig voelde om 3x per week aan je conditie te gaan werken en stug te blijven door roken besloot ik de avond voor de start van het traject radicaal te stoppen met roken.

En dat hield ik precies 32 uur vol, ik werd helemaal gek van de ontwenningsverschijnselen. Ondanks dat deze poging niet lukte besloot ik wel minder te gaan roken.

In de eerste twee weken van het traject stonden vooral in het teken van testen van mijn huidige conditie, en het kennismaken met alle therapeuten en mijn verhaal vertellen. De hele aanloop, de hyperventilatie, het worstelen, langzaam herstellen en het bewuster worden en voelen. En natuurlijk vertellen hoe het op dat moment met me ging en wat er in mijn leven speelde.

In de weken daarna kwamen er gelijk flink wat dingen naar boven waar ik iets mee kon. In deze periode stopte ik definitief met roken, na een tijd minder en heel bewust gerookt te hebben. Daardoor merkte ik waarom ik een sigaret opstak, bij een ongemakkelijk gevoel, en ik merkte ook dat dit gevoel niet wegging en roken dus helemaal niet hielp.

Bij de maatschappelijk werkster leerde ik dat ik vergeten was wat ik leuk vond om te doen, en leerde dat te herontdekken door een lijst te maken met dingen die ik vroeger als kind of tiener, en de dingen waarvan ik altijd zei dat zou ik nog wel eens willen doen. Van deze dingen hebben we een boekje gemaakt met acties en vragen om deze dingen ook echt te gaan proberen. Een leuke dingen boekje. Verschillende dingen heb ik inmiddels gedaan, waaronder op vakantie gaan met het vliegtuig, en een groot concert bezoeken. En ik ben ook drumles gaan volgen, zo leuk dat ik inmiddels ook een elektrisch drumstel thuis heb staan.

Bij de ergotherapeut leerde ik de term HSP kennen. Hoog Sensitief Persoon, met prikkelvermijdend gedrag. Hoe meer ik hierover ging lezen, hoe meer stuivers, dubbeltjes en kwartjes er op zijn plaats vielen.

Ineens begon ik te begrijpen waarom ik bepaalde dingen deed zoals ik ze deed. Ik had meelf helemaal aangepast op het verminderen van prikkels en mijzelf afsluiten. Van al heel lang een meekleurende bril dragen, tot aan feestjes vermijden. Mijn eigen verjaardag vierde ik al nooit. Bioscoop? Voor het laatst bezocht in 1999, omdat ik een bioscoopbon had die verliep.

Bij de oefentherapeute leerde ik nog wat extra ontspanningsoefeningen om tussendoor in he dagelijks leven te gebruiken. Even de spanningsboog doorbreken door bewust te voelen hoe je zit, je ademhaling te observeren enzovoorts. En een paar “waar ben je nou toch helemaal mee bezig” gesprekken als ik gestresst was, omdat ik bijvoorbeeld aan het haasten was om daar te komen, of omdat ik snel weer door naar mijn werk wilde. Als oefening kreeg ik daarom mee om meer tijd en ruimte te nemen om ergens te komen, en bewust een pauze in te lassen. Even controleren en reflecteren hoe je je voelt. En vooral opletten dat je maar niet blijft doorgaan.

Ook kreeg ik een hele heldere uitleg waarom ik me maar moe en gestresst bleef voelen terwijl ik zoveel rust nam. Dat had alles te maken met mijn basis stress niveau. Je stressniveau zakt normaal gesproken weer naar 0, tenzij je maar gestresst blijft, dan zakt het niveau wel, maar niet naar 0. En vanaf daar wordt het niveau weer opgebouwd en zakt dan weer niet helemaal. En voor je het weet zit het punt waarop je dus ontspannen zou moeten zijn boven het niveau waarop je normaal gesproken gestresst was. En zo blijf je dus een constant gestresst gevoel houden, ook al ontspan je heel goed. Dit los je alleen maar op door regelmatig te blijven ontspannen, ook al voelt het niet zo. Dit niveau is langzaamaan opgebouwd, en zal ook langzaamaan weer zakken.

Bij de psycholoog kreeg ik uitleg over dat je ademhaling in je lichaam werkt zoals een gaspedaal in een auto. Met een snelle oppervlakkige ademhaling activeer je het sympatisch zenuwstelsel, het gaspedaal van je lichaam, waardoor je sneller reageert om te vluchten. En met een langzame diepe ademhaling activeer je het parasympatisch zenuwstelsel, het rempedaal, waardoor je geest en lichaam tot rust komt en je stressniveau laat dalen.

Dankzij yoga had ik al een goede controle over mijn ademhaling, zolang ik er maar op lette. Met behulp van een gevoelige hartslagmeter werd heel mooi zichtbaar wat het effect van de ademhaling op je hartslag is.

Gedurende het hele jaar heb ik naast yoga ook iedere dag een keer of 3 per dag 5 minuten een ademhalingsoefening uitgevoerd. Dit ging heel makkelijk met een app, daar zijn er diverse van. En langzaam maar zeker werd ik kalmer.

Maar het belangrijkste en moeilijkste dat ik begon door te krijgen wat mijn relatie. Deze was eigenlijk al tijden over. Het mij steeds duidelijker dat we alleen bij elkaar bleven vanwege de angst en onzekerheid om alleen te zijn. Na vele boswandelingen, gedachtes opschrijven en voelen was het voor mij duidelijk, ik wilde hier niet meer mee verder gaan. En dus verbrak ik een relatie van bijna 17 jaar.

Gedurende deze periode begon ik meer te trainen, meer te leren over mijzelf, en nog meer aan yoga te doen. Ik ging nu 2x per week naar de studio en deed regelmatig tussendoor ook thuis sessies mee met Youtube of DoYouYoga.

Het revalidatietraject kwam ten einde en met een flink verbeterde conditie, meer kracht, een veel beter begrip over mijzelf en alle veranderingen die in gang gezet waren begon ik aan weer een nieuwe fase in mijn leven en van mijn transformatie.

En daar gaat het in een volgende post weer verder over.