Woensdag 14 januari 2015, rond een uur of zes ‘s avonds. Dat was het moment dat ik dacht een hartaanval te krijgen. Gelukkig bleek het bij controle in de HAP niet mijn hart te zijn maar een hyperventilatie aanval. Ook geen pretje, maar gelukkig niet fataal.

Opgelucht, maar ook totaal gesloot weer naar huis. Op deze avond besloot ik dat er iets moest gaan veranderen.

De aanloop naar deze aanval was eigenlijk al heel lang onderweg. Al jaren knaagde er een ontevreden gevoel, en is dit nou alles gedachtes. In plaats van hier bij stil te staan en iets mee te doen besloot ik het weg te stoppen en mijn kop in het zand te steken. Dit resulteerde in steeds meer dingen gaan doen, meer gaan werken, thuis meer gaan klussen, om maar bezig te blijven, en het ongemak en ontevreden gevoel maar niet te voelen.

Op gegeven moment begonnen mijn dagen al gestresst bij het opstaan, nog totaal niet uitgeslapen en dood op begon ik aan mijn ochtend ritueel, koffie en een paar sigaretten, lang en warm douchen om me weer enigszins mens te voelen. En al weer in gedachten malen wat ik die dag allemaal ging doen. Vervolgens nog even een ontbijtje met de krant en dan zo snel mogelijk op de fiets naar het werk, het programmeren van webapplicaties.

Daar had ik inmiddels ook al werk en verantwoordelijkheden voor 5 verschillende functies verzameld en was een soort eenmansbedrijfje binnen het bedrijf geworden. Lange dagen maken met snel even een kwartiertje wat eten, en tussendoor flink wat snelle rookpauzes, terwijl je hoofd op volle toeren blijft draaien met het bedenken van oplossingen.

Dan snel weer naar huis, even eten en dan snel weer wat klussen of een avond kapot op de bank hangen achter de TV.

‘s Avonds in bed moest ik mij met afleiding van muziek of radio in slaap krijgen. Soms lukte dat ook niet omdat ik maar bleef liggen malen en stressen, en dan raakte ik alleen maar verder in de stress omdat de wekker de volgende ochtend alweer zo vroeg af zou lopen! Dit ging ook over in het niet meer doorslapen en regelmatig in de nacht wakker worden met kramp en het gevoel dat je helemaal onder stroom staat.

Langzaam aan begon alles steeds meer impact te hebben op mijn gezondheid.
Het begon met vaak verkouden te zijn, wat over ging in altijd verkouden zijn en een grieperig gevoel. Ik was er ook serieus van overtuigd dat het maar een koudje was en het wel weer over zou gaan. Maar dat ging het niet, en het ging verder met hoofdpijn, kortademigheid, druk op de borst, hartkloppingen en uiteindelijk dus de hyperventilatie aanval.

Na deze aanval en het besluit hier iets aan te veranderen ben ik 2 dagen ziek thuis gebleven om een beetje bij te komen en de situatie te bespreken op mijn werk.

Hoe de reis vanaf hier verder ging komt binnenkort weer in een nieuw verhaal.